Διακήρυξη της Συνέλευσης Σερρών για Γη & Ελευθερία

Ζούμε σε καιρούς αδιανόητων ως τώρα αλλαγών στους όρους και την ποιότητα της ζωής μας· προσωπικής και κοινωνικής/πολιτικής. Το περιβάλλον μας (φυσικό και ανθρωπογενές) έχει προ πολλού μετατραπεί σε αντικείμενο αγοραπωλησίας και χρηματιστηριακό είδος. Η άνευ ορίων εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας και του φυσικού πλούτου συνιστούν τα βασικά εργαλεία προς επίτευξη του κεφαλαιοκρατικού σκοπού (αδιάκοπη αύξηση κερδοφορίας έναντι οιουδήποτε κόστους). «Ελευθερία και δημοκρατία» υφίσταται μόνο για την παγκόσμια αγορά και τους εμπόρους των εθνών.

Οι φωνές αντίστασης των εργαζόμενων, των λαών και κοινωνιών στα σχέδια της ληστρικής πλανητικής εμπορευματοποίησης, στα μάτια των επικυρίαρχων φαντάζουν σαν «επενδυτικές δυσλειτουργίες και εμπόδια» που πρέπει να εξαλειφθούν. Λαϊκοί αγώνες και κινήσεις πολιτών φιμώνονται, συκοφαντούνται, καταστέλλονται.

Στη γη των Σερρών εγκαθιδρύεται το καθεστώς του ΤΑΡ. Ο αγωγός ήδη έχει στρωθεί και ο σταθμός συμπίεσης ετοιμάζεται. Έπονται και άλλοι αγωγοί (όπως ο «ΠΟΣΕΙΔΩΝ»), οι οποίοι κυκλώνουν την πόλη και τους πεδινούς οικισμούς, στερώντας πολύτιμες εκτάσεις από την καλλιέργεια τροφής, θέτοντας σε διακινδύνευση τη δημόσια υγεία και την ασφάλεια του πληθυσμού από πιθανά ατυχήματα και εμπλέκοντας τη χώρα σε επικίνδυνους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς με αντικείμενο τον έλεγχο της ενέργειας.

Αλλά και στην Καβάλα, στις Σκουριές της Χαλκιδικής, στο Βέρμιο και την Ήπειρο, σε όλη την πατρίδα μας ο δημόσιος χώρος περιφράσσεται και δεσμεύεται. Το φυσικό περιβάλλον (γη, υπέδαφος, νερό, δάση, αέρας) παραδίδεται προς λεηλασία σε πολυεθνικές εταιρίες και ντόπιο κεφάλαιο. Ο τόπος μας μετατρέπεται βίαια σε ζώνη «υψηλής βιομηχανικής όχλησης», σε τοπίο αλλότριο και ξένο. Οι επενδύσεις (ξένες και ντόπιες) καθίστανται «ελκυστικές» με όρους χωματερής και αποικίας. Αγοράζονται σιωπές και συναινέσεις κυβερνήσεων, δημοτικών και περιφερειακών αρχών.

Όλα αυτά δεν είναι εικόνα από το μακρινό μέλλον, είναι το κρίσιμο σήμερα του τόπου μας. Και σε αυτή τη συνθήκη οι ανθρώπινες κοινωνίες, τα καθημερινά πρόσωπα, που συναντιόμαστε στη δουλειά, στους δρόμους και τους ανοιχτούς χώρους, πρέπει να ορίσουμε εκ νέου τη στάση μας, την έννοια της δικής μας ευθύνης. Να ορίσουμε αν αύριο θα είμαστε απλώς τα κοινά και άμοιρα θύματα αυτής της άγριας κερδοσκοπίας ελαχίστων εις βάρος όλων, που στραγγίζει τις ανθρώπινες δυνάμεις (φυσικές και ψυχικές) και ερημοποιεί τη γη μας (επιτάχυνση κλιματικής αλλαγής – απονέκρωση τεράστιων εκτάσεων του πλανήτη).

Τώρα περισσότερο από ποτέ τίθεται το ερώτημα αν θα παραμείνουμε απαθείς θεατές ή θα βρεθούμε συνοδοιπόροι και συναγωνιστές στον αγώνα για να διαφυλάξουμε το δημόσιο/κοινωνικό χώρο, τις ζωές μας και το αύριο των παιδιών μας, γεννημένων και αγέννητων. Το μέλλον υποθηκεύεται και πωλείται ενώπιόν μας, τώρα.

Αν ανησυχούμε και μας νοιάζει, χρέος μας ν’ αγωνιστούμε στο παρόν:

⦁ Για να αποκρούσουμε τα σχέδια έρευνας, εξόρυξης και εκμετάλλευσης ορυκτών καυσίμων και ορυκτών μετάλλων κόντρα στην επιχειρούμενη καταλήστευση των φυσικών πόρων και στον κεφαλαιοκρατικό έλεγχο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

⦁ Για το δικαίωμα να διαφυλάξουμε το φυσικό περιβάλλον, τα οικοσυστήματα και τη βιοποικιλότητα από την λεηλασία του καπιταλιστικού κέρδους των λίγων. Για την ενέργεια που θα παράγεται από ανανεώσιμες πηγές.

⦁ Για το πρόταγμα μιας κοινωνίας που θα αναπτύσσεται με γνώμονα τις ανάγκες των ανθρώπων της και των τοπικών κοινωνιών. Για τη δημιουργία εναλλακτικών, αποκεντρωμένων κοινωνικών δικτύων και δομών, με προτεραιότητα στις βασικές κοινωνικές ανάγκες και το σεβασμό στο περιβάλλον.

⦁ Για την κοινωνία της δικαιοσύνης, της ισότητας και της δημοκρατίας των ζωντανών/αυτόνομων θεσμών.