Δίπλα στην πόλη της Καβάλας η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και τα πετρέλαια ξερνούν δηλητηριώδη αέρια στην ατμόσφαιρα, που εισπνέονται από τον τοπικό πληθυσμό, επικάθονται στο έδαφος και την χλωρίδα της περιοχής, περνούν στην τροφική αλυσίδα και σωρεύονται με ανυπολόγιστες συνέπειες στους ανθρώπινους οργανισμούς. Και το τοπίο συμπληρώνεται από τερατώδεις αγωγούς μεταφοράς ορυκτών καυσίμων (ΤΑΡ, Ποσειδών και άλλοι που έχουν συμφωνηθεί και έπονται), που κυκλώνουν την πόλη και τους πεδινούς οικισμούς, στερώντας πολύτιμες εκτάσεις από την καλλιέργεια τροφής, διακινδυνεύοντας τη δημόσια υγεία και την ασφάλεια του πληθυσμού από πιθανά ατυχήματα και εμπλέκοντας τη χώρα σε γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς με αντικείμενο το έλεγχο της ενέργειας.
Στη Θάσο, τις Σέρρες, τις Σκουριές της Χαλκιδικής και τους οικισμούς περί του Στρυμονικού κόλπου, το Βέρμιο και την Ήπειρο ο δημόσιος χώρος περιφράσσεται και δεσμεύεται, το φυσικό περιβάλλον (γη, υπέδαφος, νερό, δάση, αέρας) παραδίδεται προς λεηλασία σε πολυεθνικές εταιρίες και ντόπιο κεφάλαιο. Ο τόπος μας μετατρέπεται βίαια σε ζώνη υψηλής βιομηχανικής όχλησης, σε μια απέραντη χαβούζα. Οι διαθέσιμοι φυσικοί πόροι, η βιοποικιλότητα και το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας παραδίνονται βορά στα επιχειρηματικά σχέδια διαπλεκόμενων με την πολιτική εξουσία κερδοσκόπων εταιριών στο όνομα της «ανάπτυξης».
Οι πολυδιαφημιζόμενες προοπτικές απασχόλησης και τα μεγαλεπήβολα επενδυτικά σχέδια, που συνδέονται με την εκμετάλλευση των ορυκτών ενεργειακών αποθεμάτων και μεταλλευμάτων της χώρας μας, έχουν χαρακτηριστικά μικρής διάρκειας, αλλά θα αφήσουν εξαιρετικά αρνητικό αποτύπωμα μεγάλης διάρκειας στο περιβάλλον και στις τοπικές κοινωνίες, που θα πληρώσουν το τίμημα. Είναι όρος που μεγεθύνει τα κέρδη των πολυεθνικών εταιριών, εντείνει την εκμετάλλευση των ανθρώπων της εργασίας και βαθαίνει την εξάρτηση της χώρας από υπερεθνικά κέντρα. Παρεπόμενες συνέπειες του «ενεργειακού αναπτυξιακού πάζλ» και της περιβόητης «αναβάθμισης» του διεθνούς ρόλου της χώρας, η ένταση των εξοπλισμών, η πιθανή εμπλοκή σε διεθνείς κρίσεις στο εξωτερικό και η κλιμάκωση της καταστολής των κοινωνικών αγώνων στο εσωτερικό.
Η κατάσταση που περιγράφεται παραπάνω δεν είναι εικόνα από το μακρινό μέλλον, είναι το κρίσιμο σήμερα του τόπου μας. Και σε αυτή τη συνθήκη οι ανθρώπινες κοινωνίες, τα καθημερινά πρόσωπα, που συναντιόμαστε στη δουλειά, στους δρόμους και τους ανοιχτούς χώρους, πρέπει να ορίσουμε εκ νέου τη στάση μας, την έννοια της δικής μας ευθύνης. Να ορίσουμε αν αύριο θα είμαστε απλά τα κοινά και άμοιρα θύματα αυτής της άγριας κερδοσκοπίας, που θα απομυζεί το φυσικό πλούτο για να αυξάνει τα κέρδη όλο και λιγότερων, θα ερημοποιεί τη γη μας και θα επιταχύνει την κλιματική αλλαγή και την καταστροφή μεγάλου μέρους του πλανήτη. Ή αν θα είμαστε συνοδοιπόροι και συναγωνιστές στον αγώνα για να προστατέψουμε το δημόσιο χώρο, τις ζωές μας και το μέλλον των παιδιών μας και των γενιών που πρόκειται να έρθουν.
Αν ανησυχούμε για το μέλλον, έχουμε χρέος να αγωνιστούμε στο παρόν:
⦁ Για να αποκρούσουμε τα σχέδια έρευνας, εξόρυξης και εκμετάλλευσης ορυκτών καυσίμων και ορυκτών μετάλλων κόντρα στην επιχειρούμενη καταλήστευση των φυσικών πόρων και στον επιχειρηματικό έλεγχο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
⦁ Για το δικαίωμα να διαφυλάξουμε το φυσικό περιβάλλον, τα οικοσυστήματα και τη βιοποικιλότητα από την λεηλασία του κέρδους των λίγων. Για την ενέργεια που θα παράγεται από ανανεώσιμες πηγές και θα διανέμεται δίκαια .
⦁ Για το πρόταγμα μιας κοινωνίας που θα αναπτύσσεται με γνώμονα τις ανάγκες των ανθρώπων της και των τοπικών κοινωνιών. Για τη δημιουργία εναλλακτικών, αποκεντρωμένων κοινωνικών δικτύων και δομών με προτεραιότητα στις βασικές κοινωνικές ανάγκες και το σεβασμό στο περιβάλλον.
⦁ Για την κοινωνία της δικαιοσύνης, της ισότητας, της άμεσης δημοκρατίας και της αυτονομίας και τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του.
Γη & Ελευθερία – Ανοιχτή Διαρκής Συνέλευση Καβάλας
Ιανουάριος 2019
[ https://www.facebook.com/groups/747341755658986 ]